Do krępowania
Teoretycznie przy praktykach BDSM krępować można wszystkim. Jest to kwestia tylko i wyłącznie indywidualnych preferencji i fantazji. Tak więc poniższy tekst jest napisany z naszego subiektywnego punktu widzenia i skupia się przede wszystkim na naszych preferencjach i doświadczeniach.
Zacznijmy może przewrotnie od kwestii, czym naszym zdaniem krępować na potrzeby praktyk BDSM nie ma sensu. Pierwsze miejsce dla bezużytecznych rzeczy dalibyśmy archetypowym kajdankom typu policyjnego z futerkiem. Pomijając już kwestię jakości wykonania i wytrzymałości większości tego, co jest dostępne w sex shopach, takie kajdanki mogą przy bardziej intensywniejszych zabawach np. typu tease and denial lub ostrzejszym spankingu po prostu poranić nadgarstki Uległego. Podobnie jak trytytki znane z pewnego kultowego filmu o BDSM. Jeśli chodzi natomiast o elementy odzieży, typu krawaty, pończochy, majtki itd, trzeba się liczyć z tym, że po takim zastosowaniu mogą nie nadawać się już do dalszego użycia w swym oryginalnym przeznaczeniu 😀 (pamiętajmy, że mówimy tu o BDSM, a nie o rekreacyjnym seksiku z dreszczykiem).
Co w takim razie preferujemy? Przede wszystkim wygodne, szerokie, skórzane kajdanki i obroże, najlepiej z miękką wyściółką i solidnymi skórzanymi paskami oraz metalowymi uchwytami. Są wytrzymałe, a zarazem są bezpieczne dla nadgarstków, kostek i szyi Uległego. W końcu w ostateczności ma on mieć ślady tam, gdzie Pani chce, a nie tam, gdzie powstały przez przypadek. W zabawach BDSM nie chodzi o to, aby Uległy czuł dyskomfort. Wprost przeciwnie! Skórzane kajdanki założone na ręce i nogi, w połączeniu z obrożą na szyi dają bardzo uniwersalną bazę, za pomocą której Pani może krępować Uległego we wszelakich pozycjach i do różnych sprzętów.
Do łączenia skórzanych kajdanek służą nam zarówno łańcuszki o różnej długości zakończone karabińczykami, jak i liny o podobnym zakończeniu. Daje to możliwość szybkiego krępowania, bez konieczności wiązania węzłów. Łańcuszki o różnych długościach można kupić w sex shopie albo wykonać samodzielnie z elementów zakupionych na przykłąd na Allegro. Podobnie zresztą z linkami. Oprócz tego Pani korzysta z różnych kółek i łączników, które dodatkowo zwiększają możliwości „konfiguracji”. Niektóre elementy, jak na przykład liny do mocowania Uległego do łóżka są wykonane i zamocowane na stałe, inne z kolei Pani przechowuje w walizeczce i dobiera według potrzeb. Oprócz łańcuchów i linek bardzo przydatne są rozpórki. Zarówno te regulowane jak i stałe. Umożliwiają one zarówno trwałe rozszerzenie rąk lub nóg w konkretnym rozstawie, jak i całkowite unieruchomienie Uległego np. z twarzą przy ziemi i z wypiętą pupą. Przydatne są też punkty stałe, czyli kółka solidnie przykręcone do łóżka, ściany lub innych elementów znajdujących się w pomieszczeniu, które umożliwiają unieruchomienie Uległego w konkretnych pozycjach. Więcej na ten temat w osobnym tekście poświęconym pozycjom. Odnośnie karabińczyków, kółek i innych zapinek, mają one być przede wszystkim gładkie w dotyku i wygodne w użytkowaniu. Pani nie będzie przecież mocować się z karabińczykiem, który trzeba rozpinać na siłę.
Mamy za to wypracowane systemy szybkiego mocowania, które pozwalają Pani na osiągnięcie zamierzonego celu w łatwy i wygodny sposób bez zastanawiania się, co i jak zawiązać i co z tego w końcowym efekcie wyjdzie. Pani preferuje wygodne i estetyczne kółeczka i karabińczyki oraz miękkie i wygodne linki i sznurki. Łańcuszki dzwonią – jedni to lubią, inni nie. Na noc nie są wygodne, ale są na przykład nieocenione do szybkiego zapięcia rąk Uległego z tyłu, do przypięcia go do krzesła czy rozpórki. Dobór odpowiednich długości to kwestia poeksperymentowania i wypracowania własnych rozwiązań. Tak więc w walizeczce Pani znajduje się zestaw różnej długości łańcuszków zakończonych karabińczykami. Powinny być one gładkie i przyjemne w dotyku (nie wszystkie łańcuszki takie są), a karabińczyki łatwe w obsłudze tak, aby Pani nie uszkodziła sobie paznokci. Komfort przede wszystkim.